19 april: Van Kingman via Oatman naar Twenty Nine Palms

Eindelijk weer echt lekker geslapen allebei. Wel raar op mijn arm gelegen waardoor mijn schouder weer meer pijn doet maar dat trekt hopelijk weer een beetje weg.

Ik bel even met mijn moeder om te horen hoe het gaat. Helaas is haar broer deze week overleden. Hij was heel ziek en heeft nu geen pijn meer, daar houden we ons maar aan vast.

We gaan om 9.15 uur ontbijten. Echt heel uitgebreid hier met omeletjes die ze voor je maken en veel keuze met muffins, bagels, verse wafels, vers fruit, yoghurts en alle soorten ei met bacon, worstjes en noem maar op. (niet dat we alles eten hoor! 🙂 )

Dan de boel weer inpakken en om 10.15 uur rijden we weg. Via de route 66 naar Oatman. Wat een geweldige route is dit!  In Oatman heerst een oud WildWest sfeertje. Films als “How the West was won”  en Edge of Eternity”  zijn hier opgenomen. Iets anders wat Oatman bijzonder maakt zijn de ezels (burro’s). Vroeger waren hier mijnen. De ezeltjes werden daar gebruikt voor het sjouwen en trekken. In 1942 zijn de mijnen gesloten en zijn de meeste mensen vertrokken. De ezeltjes meenemen was schijnbaar lastig. Deze lieten ze achter en deze nakomelingen redden zichzelf nu met wat hulp van de toeristen die ze bijvoeren.

We zagen er eerst maar een toen we in het dorpje liepen, maar toen we weg wilden rijden, liep er net een hele kudde op straat. Op de foto zie je onze auto met Huub erin, ik was net uitgestapt om foto’s te maken.

Het was een leuke stop! Dan gaan we verder richting 29 Palms, onderweg eten we nog een ijsje als lunch bij de Dairy Queen (DQ). De uitzichten onderweg  blijven fantastisch!

Rond 15.30 zijn we dan bij het hotel. Weer een Best Western. Eigenlijk slapen we in veel BW’s deze vakantie. Niet met opzet maar ik vind ze wel prima. En ook altijd inclusief ontbijt.

We komen weer even bij en rond 17.00 uur gaan we richting Joshua Tree Park. Net onderweg, vraag ik Huub of hij de parkenpas en zijn ID mee heeft. ” Ja tuurlijk”  zegt hij. Eenmaal 13 kilometer verder bij de ingang wil hij het pakken uit zijn zak en…weg. Hoe kan dat nou?

De auto aan de kant, overal zoeken maar nee. Dan maar terug naar het hotel. Daar blijkt hij het op het nachtkastje gelegd te hebben. Afijn, we proberen het nog een keer. Huub zegt ” sorry Lein” . Ik zeg, ” geeft niet…maar ik vroeg het nog!!  Maar alles gebeurt met een reden dus dit waarschijnlijk ook, ik voel het!”

Wanneer we bij het visitor centrum komen om een plattegrond te vragen, is die net gesloten. Wel zie ik een aparte vogel. Hee, weer een roadrunner! Gelukkig gaat ie wat drinken uit een plas en staat hij even stil voordat ie weer de poten neemt. Nu dus wel een foto!

Roadrunner, een beetje door zijn poten gezakt omdat hij staat te drinken

Dan komen we bij de ingang van het park. Er is geen ranger aanwezig en we hoeven geen pas te laten zien. Zijn we daarvoor helemaal terug gereden?!

We willen 2 dingen bekijken in het park voor 19.30 uur wat dan gaat de zon onder. De skull Rock en de ‘Hidden Valley Nature Trail’ Een rondje park van het hotel en weer terug zonder stoppen is 1 uur en 20 minuten. Wij lazen over Joshua Tree Park: in het bloedhete woestijnlandschap van Zuid-Californië is het Joshua Tree Park een opvallende parel. De Joshua Trees groeien er volop in het dorre landschap, een apart verschijnsel en ook zeldzaam, omdat de bomen nergens anders voorkomen. Officieel is de Joshua Tree zelfs niet eens een boom, maar een plant, familie van de bekende Yuccaplanten. In het park is nog veel meer te zien en doen dan alleen het bekijken van de bekende Joshua Trees. Je kan er hikes volgen, variërend in lengte en moeilijkheidsgraad. Wij adviseren om echt voldoende water mee te nemen tijdens zo’n hike, het kan ook in dit park bloed- en bloedheet worden! Tijdens ons bezoek in september  was het bijvoorbeeld nog veertig graden.

Op het moment dat wij het park inrijden is het slechts 50 graden Fahrenheit, dat is 10 graden!! En ik nog tegen Huub zeggen dat hij best zijn korte broek aan kon doen, hahaha!

Al gauw doe ik een vest aan en later ook nog mijn jas en sjaal.

We zien hopen Joshua Trees, ze worden ook steeds groter. Wat een bijzonder park is dit ook weer. De Skull Rock is ook grappig. Dan gaan we naar onze Hidden Valley zoeken voor een trail van 1600 meter. Langs deze trail zou je ook wildlife moeten zien omdat er een beekje stroomt wat dieren trekt.

We zien wel de Hidden Valey Picnic area maar geen trail. Dan is die zeker verder? We rijden dus weer door. Zover dat we het park uitrijden… Shit, dat was niet de bedoeling! Net voor de uitgang keert Huub. Ik zie de zon mooi op een berg schijnen en vraag Huub even te wachten zodat ik een foto kan maken. Ik doe het raam open en…wat horen we nou? Gehuil van …huh er zijn hier toch geen wolven? Ik kijk om mij heen omdat ik denk dat iemand dat geluid maakt. Wie zit mij te fucken, vriend?

Dan zegt Huub (die normaal nooit iets ziet) kijk daar loopt wat! Ik tuur, zie eerst weer een roadrunner en dan erachter een coyote, nee weer 2! Wow, ze rennen en zijn tussen de bomen echt niet te fotograferen. Ik zeg tegen Huub, rijden maar langzaam, en zet de Gopro aan want ze gaan straks oversteken! Ik richt mijn camera ook op de weg en op het moment dat ze overrennen klik ik. De eerste was echt veel te ver, de 2e heb ik maar echt mooi is de foto niet maar nu wel bewijs dat we echt een coyote hebben gezien. Wow wat cool! Als Huub zijn kaartje niet was vergeten, hadden we dit vast niet gezien! Ik wist trouwens echt niet dat coyotes ook huilen. Jammer dat we het geluid niet hebben opgenomen.

Een coyote in actie!

Wij rijden weer terug door het park naar de Hidden Valley. Deze is echter zo hidden dat we ‘m echt niet vinden. Inmiddels is de zon flink aan het zakken en ik maak daar maar foto’s van, ook mooi!

Onderweg naar het hotel zien we niet veel restaurants, de meeste zijn fastfood als Burger King en de Mac. Een rib restaurant wat ik had opgeschreven als tip zit vol. Dan maar naar de Denny’s. We eten hier weer heerlijk!

Uiteindelijk is het weer 21.00 uur als we “thuis” zijn. Gauw kijken of de foto’s een beetje zijn gelukt, blog schrijven en de route voor morgen bepalen. Onze laatste roadtripdag, daarna wordt het meer een relaxvakantie.

Tot morgen weer!

x

Prachtige route 66 !
Saloon met prachtige cactussen

Zo’n lief koppie!
In optocht het dorpje in, gewoon op straat !
Ze hebben hier van die coole trucks!
de kamer
Skull Rock
Ik voor Skull Rock
Cactus in bloei!
Sunset
Add caption
Joshua Trees

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *