De zee met de storm maakt een ontzettende herrie maar als je de schuifpui dicht doet hoor je niets meer! Het is een oud gebouw maar echt mooi opgeknapt met nieuwe ramen, deuren, badkamer, toilet etc. Vannacht heeft het flink geonweerd, ik heb het dus niet gehoord, maar wel gezien omdat mijn rolluik niet helemaal dicht was. We hebben rustig aan gedaan en pas om 10.30 uur zaten we aan ons ontbijt. Het is droog en bewolkt met af en toe wat zon.
Een uur later gaan we de route des Cretes rijden. De Corniche des Crêtes is een pittoreske en smalle kustweg in het zuiden van Frankrijk, die van Cassis naar La Ciotat langs de Middellandse Zee slingert. De weg werd in 1969 voor het verkeer geopend en leidt langs de Falaises naar Cap Canaille, een kaap 362 meter boven de zee en de hoogste klif van Frankrijk.
Als we bij Cassis aangekomen zijn, gaat het steil naar beneden. Er zijn 2 jongens naar beneden aan het rennen. Dat ziet er eng uit want je kunt er bijna niet remmen. Gelukkig vallen ze niet.
Bij Cassis is een calanque, een soort kloof met een haventje erin. Je kunt er helemaal omheen lopen maar daarvoor moet je eerst tientallen meters naar beneden langs rotsen en dus ook weer omhoog terug. We doen een stuk maar zien dan hoe ver het nog is en dat moeten we straks weer omhoog klimmen….. We laten deze maar even voorbij gaan en gaan weer terug. We lopen wel aan deze kant langs de haven tot het begin. Dat is ook nog spannend en ook weer klimmen genoeg. Het is wel prachtig!!
Pas na 15.00 uur zijn we dan weer “thuis”. We zitten op ons terras met inmiddels steeds meer zon en minder wind en nemen een late lichte lunch.
We hadden deze 4 dagen in eerste instantie eigenlijk een huis geboekt in Narbonne plage. Op de een of andere manier had ik daar geen zin in en heb ik het omgeboekt naar hier. Nu zag ik vanmiddag dat het noodweer was geweest met overstromingen e.d. in Zuid Frankrijk, precies in die regio. Ben ik blij dat dat omgeboekt is zeg!
In de middag zitten we lekker op ons terras, zetten we foto’s op de computer en de extra opslag en relaxen wat. De restaurants beneden zijn nog steeds gesloten terwijl het best redelijk weer is. Hopelijk zijn ze morgen open. Nu eten we nog maar op ons eigen terras, wij hebben toch eigenlijk het mooiste uitzicht.
Rond zonsondergang ga ik nog even naar buiten voor wat foto’s, daarna kijken we tv en dan is er weer een mooie dag voorbij. Het gaat wel supersnel allemaal…
Tot morgen weer!
