12 juli: Derk’s 18e verjaardag!

Vandaag is ons Derkie 18 jaar geworden! We zingen voor hem, verder hebben we helaas niks. We hadden gehoopt dat we nog iets leuks kleins hadden gevonden voor hem, maar dat is niet op tijd gelukt. HIj heeft het thuis al gevierd en een rijlespakket gekregen dus hij is niet zielig. Op ons gemak douchen we en pakken de boel weer in. Ik check uit bij het onvriendelijke personeel (zat aan de telefoon en gebaarde dat het goed was) en we gaan rond 10.00 uur op weg. Onderweg gaan we langs 2 plaatsjes op Cape Cod waar ze nog steeds erg leuke huisjes hebben maar verder is er niet veel te zien.

In Hyannis zien we een IHOP (International House of Pancakes) en besluiten daar te gaan ontbijten. Het is zondag en in Amerika ontbijten veel mensen buiten de deur, het is er dan ook megadruk en we wachten wel 20 minuten voor er plek is. Daarna duurt ook het wachten op het eten vrij lang. Gelukkig hebben we geen haast vandaag. Derk vindt de dikke amerikaanse pancakes niet lekker die ze overal hebben maar hier hebben ze ook crepes. Die vindt onze jarige prins wel lekker!

De herentoilet is kapot en de heren willen toch ook even, dus bij het winkelcentrum ertegenover bezoeken we het toilet.  En wat zit daar? Mijn favoriete winkel in the USA, de Marshalls! Hier hebben ze kleding, schoenen, zonnebrillen, tassen etc. van de echte merken zoals Tommy Hilfiger, Ralph Lauren, Calvin Klein, Michael Kors, Guess etc. Ze hebben spullen van het afgelopen seizoen en zijn daarom veel goedkoper. We kopen er voor Derk onderbroeken van Tommy Hilfiger, voor Tom van Michael Kors, bootschoenen van Ralph Lauren voor Derk ($20,00) een polo voor Huub en ik twijfel over een Michael Kors tas! Een zilvergrijze met zilveren ritsen en MK dingetje eraan. Hij heeft een hoop handige vakjes. De retailprijs is $398.00 en hier veel goedkoper maar nog steeds best prijzig. Huub vindt dat ik al jaren op zoek ben naar zo’n tas en hij vindt hem erg leuk (eens geen zwart) en ik krijg ‘m van hem! Lief!!

Bij het foodcourt (eetplein) kopen we een smoothie en nemen die mee naar de auto die zo’n handige bekerhouder heeft.

Goede uitvinding voor grote bekers!
Nu rijden we door naar ons hotel in Auburn, het is zo’n 2 uur rijden en precies om 17.00 komen we aan bij ons Holiday Inn hotel. We worden verwelkomd door (deze keer) een vriendelijke receptioniste die wil weten wat onze route is en vindt dat we een mooie reis maken. De kamer is mooi en ruim. We zetten de flessen weer in de ijskast, toilettassen op de badkamer en alle snoeren, opladers en laptop op het bureau. We zijn erg georganiseerd! 🙂
Na ruim een uur gaan we op zoek naar eten. Er zou een Outback zijn en volgens de infomap ook een Applebees. De jarige mag kiezen en we gaan op pad naar de Outback. We vinden ‘m maar hij ziet eruit of het net een week geleden failliet is gegaan. Helaas, dan naar de Applebees! Hier is het redelijk rustig en we kunnen gelijk aan tafel. Derk eet weer baby back ribs, ik een sirloin met shrimps en garlic mashed potatoes& vegetables en Huub heeft ook een soort steak die ‘m erg goed smaakt. Volgens Derk zijn het de beste spare ribs tot nog toe. Het zijn kleine porties en Derk is jarig dus deze keer bestellen we ook een dessert. Ik vertel erbij dat we Derk’s 18 verjaardag vieren. Huub zit klaar met het fototoestel om te sterretjes in het toetje te fotograferen. Dan horen we van verre geklap en komt al het personeel (8 ofzo) achter elkaar zingend en klappend bij onze tafel staan. Happy birthday from Applebees to you (zoiets was het) Leuk!! Hadden we nou maar gefilmd in plaats van het fototoestel instellen op vuurwerk.  Als kado krijgt hij zijn toetje, die is van de rekening afgehaald. Superleuk!

Op de hotelkamer zet ik de foto’s van de afgelopen dagen op het blog (kijken!). Het uitzoeken en erop zetten duurt lang (internet is snel, ik iets minder) en om 22.30 ben ik te moe om nog een verhaal te schrijven. Dit schrijf ik dus de volgende ochtend.

11 juli: Naar Provincetown, Whalewatching en strand

Rond 7.00 uur zijn Huub en ik wakker. We hebben vannacht zonder airco maar met het raam open geslapen, was heerlijk in de zeelucht en redelijk rustig.
Derk houdt het ruim 1,5 uur langer vol. Hij heeft hier een groot queensize bed (160 breed) voor zichzelf.
Rond 9.30 uur gaan we weer naar Provincetown. Via Groupon (ja weer, ik hou van voordeel) hebben we een walvistocht aangeschaft. Scheelde $12.00 p.p. We wisselen de bon in voor 3 kaartjes om 12.00 uur. Nu hebben we nog 2 uur om te ontbijten en weer wat rond te wandelen. Op de site van de boottocht stond dat het koud kon zijn op zee. Ik heb dus mijn spijkerbroek, gympen en een shirt aan en een vest, spijkerjas en jas mee. Het is een stralende dag, wat een mazzel, de voorspellingen waren anders

Whalewatching!

We ontbijten op een terrasje in de schaduw en bewonderen de leuke straatjes. De bouwstijl hier vind ik echt geweldig! Zo jammer dat jullie nog even moeten wachten op de foto’s. Hopelijk is de internetsnelheid in het volgende hotel beter en sneller.

Om iets voor twaalven verzamelt onze groep zich en wat later lopen we netjes in een rij naar de boot. Het is een flinke boot met bankjes in het midden en opzij kun je staan aan de balustrade (dat heet vast anders bij een boot maar jullie begrijpen hopelijk wat ik bedoel).
En dan gaan we op pad. De eerste 40 minuten varen we ver de zee op en vertellen ze van alles over walvissen. Ze hebben allemaal educatiemateriaal wat je mee mag nemen en ze laten verschillende tanden zien, baleinen, etc. Het zijn biologen en ze houden ook alle gegevens bij van de dieren. Na een paar jaar krijgt een jong een naam en ze maken films en foto’s om later terug te kunnen zien welke het was en waar hij was etc

Whale

Whale

En dan begint het. De boot wordt een klok, zodat we weten waar een walvis is. 12 uur is de voorkant van de boot en 6 uur de achterkant. We moeten letten op luchtbellen. Als het water lichter wordt door de belletjes, dan doet een walvis dat voor de visjes die hij gaat eten. Die raken dan in de war ofzo. 🙂
Ik had verwacht of gehoopt een paar walvissen te zien van heel ver weg. Derk heeft er helemaal geen vertrouwen in (we hebben ooit in Portugal een dolfijnentocht gedaan en geen dolfijn gezien). Maar het blijkt een bijzondere dag te zijn, op een gegeven moment zijn er zoveel dat ik niet meer weet welke ik moet fotograferen. Wow, wat onwijs gaaf dit! We zien 3 verschillende soorten. De humpback whale, de fin whale (snelste) en de Minky whale (kleinste). Af en toe heb ik mijn fototoestel ingezoomd staan en dan is ie ineens zo dichtbij dat je het nog niet op de foto hebt. Het op tijd klikken valt niet mee. Het is leuk dat ook het personeel op de boot zo enthousiast is en af en toe staat te gillen

Walvissen!

Walvissen!

3 dagen geleden hadden ze er bijna geen gezien en nu zoveel! Echt wel 30 ofzo. Wat nou bedreigde diersoort? Haha, overigens heb ik geen vest of jas aan en is het bloedheet! We hebben ons ook goed ingesmeerd want de zon brand echt, de 3,5 uur die deze tocht duurt, op ons. Dit is wel een ervaring die ik nooit meer vergeet, ik ben erg blij dat we dit hebben gedaan.

Om 15.30 zijn we weer terug, helemaal moe van het heen en weer rennen op de boot. Kijk op 10.00 uur, nu op 16.00 uur etc. en de zon en wind op je, maakt je bijzonder slaperig. We gaan naar het hotel, eten en drinken wat op de kamer en kleden ons om. Tijd om nog even naar het strand te gaan. We gaan naar Race Point Beach, gaan er lekker liggen en elke 10 minuten komen er zeehonden voorbij zwemmen in kleine groepjes. Af en toe lijken ze ook naar ons te kijken. Ze zwemmen echt 8 meter bij de kust vandaan voorbij. Wat een bijzondere dag! Het water is trouwens ijskoud dus verder dan mijn knieen ga ik er niet in. Om 18.00 is Derk in Nederland al jarig! We feliciteren ‘m vast.
Daarna gaan we weer naar het hotel. Even afspoelen en omkleden. Daarna rijden we rond voor een restaurant of iets af te halen maar Huub en Derk willen toch weer naar Provincetown en daar belanden we bij een grill/pizzarestaurant. Weer met goed uitzicht op de ladingen aparte mensen!
Daarna wil Derk omdat hij al een beetje jarig is, ijs van de Ben en Jerry’ s die er zit. Het is de afsluiting van een mooie dag!

10 juli: Naar Newark om de auto te halen en op naar Cape Cod!

Vandaag de wekker vroeg gezet. Om 8.30 uur moeten we ons melden in de lobby voor onze rit naar Newark Airport. Vanaf dit vliegveld vliegen wij terug en daarom huren we de auto hier zodat we ‘m ook weer makkelijk terug kunnen brengen. Om 8.15 zijn we uitgecheckt en haalt Huub nog een kop koffie, als we al worden geroepen. De auto is er al! Het is een grote bak met 2 banken dus we passen er ruim in met al onze koffers. Het blijkt een uurtje rijden te zijn dus we zijn er veel vroeger dan de 10.00 uur die we hadden afgesproken met Avis. Ze doen echter niet moeilijk en ze hebben er 2 waar we uit mogen kiezen. een Kia Sportage en een Ford Escape. We gaan kijken, maar we vinden ze allebei wat krap voor Derk achterin. Er komt een man aanlopen die ons helpt zoeken naar een alternatief. We zien er een aantal maar onze favoriet blijkt $25.00 per dag extra te zijn. Nee dat is echt te veel! Dan maar de Ford Edge, deze is $10.00 meer per dag. Het wordt allemaal geregeld en zo rijden we om 10.00 uur al weg bij de Avis. Het eerste uur is het druk en rijden we langzaam, dan wordt het steeds iets rustiger en rijden we wat meer door. Onderweg brunchen we bij een Subway en doen we wat boodschappen bij een grote Walmart. O zo leuk, die Amerikaanse grote supermarkten! Huub is streng, niet de hele zaak door, we zijn aan het reizen, niet aan het shoppen. Ik houd mij dus met moeite in en we kopen alleen water, frisdrank en cinnamon rolls. 

We gaan weer ‘ on the road’ en Cape Cod op 

Tjonge gewoon 3 banen! Uiteindelijk worden het er 2 maar dat is nog steeds meer dan ik mij had voorgesteld. Omgeving is erg groen en bossig. Halverwege het schiereiland zie je ook dorpjes langs de weg met allemaal van die schattige houten huisjes in allerlei kleuren. Echt leuk! Ook de Amerikaanse vlaggen zijn niet te tellen. Ik vind het wel een grappig gezicht altijd. Huub is overigens erg tevreden over de auto. Het is ook een vrij nieuwe met 1600 mijl op de teller en heeft leuke snufjes. Je start de auto met een startknop zonder sleutel en het heeft leuke schermpjes en een achteruitrijcamera.

Om 18.00 komen we aan bij ons hotel. Hotels op de Cape zijn megaduur. Dit was een van de goedkoopste. Het ziet er gezellig uit en het ligt vlak aan een erg groot privestrand. Het ontvangst is niet heel vriendelijk en de kamer ruikt wat muf en is echt zwaar verouderd. De ramen kunnen wel open en er zitten horren voor 

Dat is erg fijn, misschien kunnen we slapen zonder airco. Ik ben inmiddels al weer snipverkouden van de airco’s overal (denk ik).

We kijken op het strand, het weer is nog heerlijk en ook de voorspellingen voor dit weekend zijn goed!

Na een uurtje rijden we naar Provincetown, hier 2 mijl vandaan. Dit is een superleuk plaatsje wat bekend staat om zijn ruimdenkendheid. Een beetje hippieachtig, net als Key West en 80% van de bezoekers is gay. Er lopen ook Drag Queens rond en veel mannen lopen hand in hand. Derk vindt ze heel eng en wil hier eigenlijk niet zijn. Wij liggen in een kreuk en slepen ‘m mee. Het ziet er echt heel leuk en mooi uit en ik ben blij voor deze mensen. Waarschijnlijk mogen of kunnen zij thuis niet zo over straat samen en hier kan het allemaal wel!  We gaan eten bij een restaurantje en zitten en in een erker met geweldig uitzicht op iedereen die voorbij loopt. Er lopen af en toe ook agenten rond maar wij verdenken die ervan dat die straks ineens gaan streaken! hahaha… Huub eet linguini met clams, ik crab cakes en Derk een burger. Het is lekker maar niet heel bijzonder. Het uitzicht maakt een hoop goed! Daarna lopen we nog door het straatje, welke best lang is en rond 23.00 uur zijn we weer thuis. Ik schrijf weer een dag in het blog, het lukt maar niet om bij te komen… Morgen hebben we misschien meer tijd. Het internet is hier vrij sloom. Foto’s uploaden hier gaat, denk ik, niet lukken. Die houden jullie te goed!

9 juli Fietsen in Central Park, Fifth Ave, Grand Central

Rond 8.00 uur waren we weer wakker. Eerst zijn we weer eens online gegaan om te kijken op de site van Virgin wat er bij onze koffers stond. Nog steeds searching continues… Wat de man op het vliegveld allemaal niet verkeerd heeft gedaan, wat een sukkel! We hebben 2 harde koffers, een blauwe en een fel rose van Carlton en een zwarte stoffen Delsey. Hoe moeilijk is dat? Hij Heeft alles verkeerd genoteerd. Er klopt geen moer van de online info! HIj heeft zelfs de tagnummers van de vlucht verkeerd genoteerd. Maar dat zie je pas als je inloggegevens hebt en alles gaat dubbelchecken. We hebben ook steeds telefonisch wijzigingen doorgegeven die schijnbaar ook niet goed doorkwamen. Mensen die beloven terug te bellen maar doen het ook niet. Deze donderdag is de laatste dag dat we in New York zijn, daarna moeten ze flink het land door om de koffer evt. te brengen. Huub belt dus weer om alle info juist door te geven en ook de adressen van de volgende 2 hotels. Het kost steeds erg veel tijd. Zo zonde dat we steeds uren kwijt zijn met koffers i.p.v. lekker New York verkennen.

Pas rond 10.30 uur gaan we met de metro die vlak naast het hotel zit, naar het Central Park.

Onderweg brunchen we bij de Bread Factory met een Tuna melt, een heerlijk broodje. We moeten ook nu weer een aardig stuk lopen op zoek naar de fietsverhuur.  Het gaat vlot en we krijgen 3 mooie fietsen mee. Huub springt direct op de fiets het verkeer van New York in, terwijl hij echt nooit fietst! Derk en ik staan vol verbazing te kijken en roepen, ” wat doet hij nou?”  Derk en ik fietsen veel maar no way, dat wij hier op straat gaan fietsen! Wij lopen dus met de fiets naar het park en daar gaan we op een mooi fietspad het park door. Op veel paden mag je niet fietsen dus als je wat wilt zien, moet je regelmatig afstappen en een stukje lopen. Het is trouwens ook nog redelijk heuvelachtig, af en toe red ik het gewoon niet heuvelop op deze fiets. We zien chipmunks en eekhoorntjes en zelfs schildpadden! Kijken bij het Strawberry Field Memorial van John Lennon en wat bootjes etc

Wij eten een ijsje, drinken weer vele liters water en cola en vermaken ons uitstekend.

Rond 15.30 uur brengen we de fietsen weer terug en drinken we nog een vers gemaakte smoothie als lunch bij Jamba Juice en daarna gaan we na een blik op de kaart maar lopend naar Fifth Avenue, de luxe winkelstraat van New York. Derk koopt nog een shirt in de uitverkoop bij Hollister. Daarna kijken we bij Grand Central, het grote bekende station. Aan de overkant daar weer van, zit het Chrysler building waar we ook even binnen kijken. Inmiddels is het over zessen en gaan we toch maar weer eens richting hotel. Huub is trouwens gebeld door Virgin hoort hij op zijn voice mail maar omdat het overal zo’n herrie is verstaan we niet wat ze hebben ingesproken. Als de koffers niet terecht zijn moeten we echt vanavond gaan shoppen voor meer opladers van telefoons, camera etc. en kleding en zwemspul voor we naar Cape Cod vertrekken.

In de metro is het spits. Het is superdruk en megaheet maar wel grappig om te zien. Net als in de film 🙂

Pas tegen 19.00 zijn we weer in het hotel. We lopen weer eens langs de bagagemeneer. Hij heeft nog geen koffers gezien. We ploffen even op onze kamer neer en zien dat het buiten begint te stortregenen. We moeten nog wat eten en onze paraplu’s zitten ook in de koffer. Precies op dat moment wordt er gebeld! Yes, de koffers zijn er!! Er stond overigens op onze voice mail dat ze waren gevonden en nog zouden komen voor de volgende ochtend…. Jeetje wat waren wij blij en opgelucht! We hebben onze eigen spulletjes weer! We zijn gaan eten bij het restaurant naast het hotel, de Tick Tock. Superlekker! Ik had een Thanksgiving dinner met kalkoen, pompoen met marshmellows geroosterd en vulling. Wow, heel bijzonder! Ook de mannen hebben heerlijk gegeten. Na het eten zijn we lekker gaan douchen met onze eigen douchespulletjes en daarna lekker schone kleren aan. Wat een verademing!

Daarna heb ik nog tot bijna 24.00 dit blog bijgewerkt maar ik was zo moe dat ik het halverwege heb opgegeven. Maar naar bed en de wekker op 7.30 uur gezet omdat we om 8.30 worden opgehaald om naar Newark Airport gebracht te worden. Hier hebben we de auto gehuurd om onze tocht mee te vervolgen.

8 juli: Hop on Hop off bus en Top of the Rock

We slapen tot 8.00 uur en gaan weer eens bellen met Virgin over de koffers. Ze vertelden dat de rose koffer gezien was maar dat deze niet op de vlucht na ons had gezeten. De rest was niet bekend en kon ook nog in Londen staan. Anders was het al wel afgeleverd. Ze zou er voor ons achteraan gaan en beloofden ons vandaag terug te bellen. Nou vooruit maar weer, meer konden we toch niet doen.

Dan maar doen wat we van plan waren en dat was met de Hop on hop of bus. Onderweg hebben ergens ontbeten. Ik had via Groupon een leuke actie gevonden en dus op pad naar Times Square. Kaartjes gekregen en naar de bus! We hebben eerst de downtown tour gedaan. Deze duurde wel ruim 2 uur. Erg veel gezien en veel foto’s gemaakt en nergens uitgestapt

Af en toe druppelde het wat. We kregen poncho’s maar eigenlijk was het niet echt nodig. Voor we de andere tocht gingen doen zijn we eerst eenvoudig gaan lunchen en hebben weer veel gedronken! We klokken echt liters weg hier! Ook gewandeld in Bryant Park, leuk park!

De uptown tour was erg leuk, mooi langs Central Park en de duurdere buurten. We zijn uitgestapt bij het Rockefeller Centre voor de Top of the Rock. Met een lift ga je in 30 seconden naar 67e verdieping. daarna nog een stuk roltrap en evt. nog een trappetje. Wow wat hoog en wat een uitzicht! Het was trouwens niet druk rond 17.30 uur. We konden zo naar boven en daar hadden we ruimte genoeg om foto’s te maken.

We hebben ons er wel een tijdje vermaakt. Het is raar dat je van een dag veel zitten bovenin een bus zo moe kunt worden. Bij onze tickets zat ook nog een Night tour maar we zijn zo moe dat we die laten zitten. We willen naar het hotel.

Zouden de koffers er nu zijn? Ik wil schone kleren. Ook onze opladers missen we echt. Alles is steeds leeg, de tekst tik ik op mijn tablet maar dat schiet niet op en teksten krijg ik niet verbeterd. We missen steeds meer. Als je nou weet wanneer de koffers komen of dat ze niet meer komen, kun je wat gaan regelen. Nu wachten we maar steeds af en bellen af en toe bozig op.

In het hotel nog steeds geen bericht. We zijn er een beetje depri van. We zouden een stuk gelukkiger zijn met onze spullen hier. Door de late lunch en het vele drinken hebben we ook niet zo’n trek en daarom halen we maar bij de Seven Eleven een pizzapunt en een hot dog voor ieder. Erg lekker trouwens, gewoon op de kamer voor de tv.

Huub ligt om 20.00 uur al te slapen. Derk en ik redden het nog tot 22.00 uur.

7 juli: Statue of Liberty+ Battery Park en nog geen koffer

Best redelijk geslapen, we waren ook echt kapot. Om 8.00 uur maar gaan douchen met de kleine flesjes in de badkamer. Geluid van buiten hoor je haast niet, alleen de sirenes hoor je af en toe voorbij komen. We gaan beneden vragen bij de receptie of er al koffers zijn bezorgd. Helaas niet. Ze beloven ons direct te bellen op de kamer als er iets komt. Als het rode lampje knippert op de telefoon is er een bericht. In afwachting daarvan gaan we maar eens zoeken waar we willen ontbijten.

We lopen buiten rond, wat een hitte en drukte en wat veel veel rare mensen! Uiteindelijk belanden we bij de Tick Tock Diner, leuke tent en heerlijk ontbijtje. We kunnen er weer tegenaan. We kopen een metrokaart bij de automaat en besluiten eerst naar Battery Park te gaan voor de Ferry naar Staten Island. We lopen rond in het park, kopen er water, want hemel wat is heet en wat hebben wij een dorst! Het ziet er druk en gezellig uit. De ingang van de Ferry vinden we ook ondanks de lading verkopers ervoor die je kaartjes willen verkopen voor de uiteraard betaalde boottochten. Wij trappen er niet in. Ellis Island lijkt ons sowieso niets dus we gaan gewoon met de gratis ferry die langs het vrijheidsbeeld vaart en weer terug. We maken mooie foto’s, eten op de terminal van Staten Island een ijsje bij de DQ en nemen de ferry weer terug.

We gaan weer met de metro en willen naar de Brooklyn Bridge om foto’s van de Skyline te maken maar de metro kan niet verder vanwege een noodstop ofzo en uiteindelijk laten we het maar.

Het is al 15.00 uur en we zijn moe en benieuwd of de koffers er inmiddels zijn en gaan dus maar naar het hotel.

Helaas nog steeds niente koffer. Huub belt weer eens naar Virgin en een man zegt dat de koffers in New York zijn en naar het hotel zullen komen. Ja, dat hoorden wij al eerder maar wanneer?? Ze doen vaag en zeggen dat we wel wat toiletspullen mogen kopen en die vergoed krijgen. Ja dat schiet lekker op!

We slapen allemaal even en gaan om 18.30 richting the TGI Fridays om te eten. We moeten een half uur wachten en besteden die maar bij de Wallgreens voor scheerspullen, deo, tandenborstels, make up en een amerikaanse stekker. Uiteindelijk voor 125 dollar spullen. Ik hoop dat we het terug krijgen…
Daarna gaan we eten, heerlijk weer Jack Daniels combi’s. Het duurt lang maar we hebben er leuk uitzicht. Na het eten brengen we eerst de aankopen terug naar het hotel en gaan dan lopend naar Times Square. Wow wat een mensen, wat een licht en wat een herrie! Geweldig om hier nu echt te zijn. Het valt mij wel tegen hoe heet het nog steeds is. Overdag was het 30 graden met de gevoelstemperatuur van 37. Ook nu voelt het nog heet en benauwd. Het zweet gutst van mijn gezicht. Bah. We kijken en lopen rond, het gebied is nog best groot en ik ben echt doodmoe van te weinig slaap, de hitte en al het lopen. Bij Aeropostale kopen we voor Derk 2 korte broeken en 2 shirts, en voor hem en Huub sokken en onderbroeken. Op de weg terug komen we langs een winkel van Carlo’s  Bakery, bekend van TLC op tv. We vroegen ons altijd af hoe de cannoli zou smaken, dus we kopen er 2 en voor Derk een lobstertail. Megaduur maar inmiddels zijn we erachter dat dat voor alles geldt in New York. We nemen het mee en sjouwen terug naar het hotel. Liggend op bed eten we het op. Het is best lekker maar het is niet zoals we hadden gehoopt. Inmiddels is het weer 1.00 uur in de nacht. Ik was mijn onderbroek, beha en sokken weer met shampoo zodat ik ze morgen weer aan kan en dan mogen we eindelijk naar bed!

6 juli: Van Oslo naar New York

Op zich best lekker geslapen, het is in elk geval heel goed geisoleerd want je hoort echt geen vliegtuigen hier. Ontbijt is tot 9.30 uur dus we staan maar bijtijds op. Ontbijt is goed en lekker. Ik had gehoopt op wienerbrod maar helaas, dat is er niet. We gaan terug naar de kamer en hier relaxen we met onze tablets, boeken, tv en muziek. We mogen zonder extra kosten tot 15.00 uur blijven. Dat is relaxt, kunnen we ook nog een dutje doen voor we aan de  “zware vlucht ‘beginnen. We zijn inmiddels ingecheckt voor beide vluchten. We hebben op Heathrow 2 uur overstaptijd dus hopelijk geen onweer vandaag!

Het inchecken op Oslo duurde lang. Nog in de rij kreeg ik per sms een bericht van Cheap tickets dat de eerste vlucht vertraging had van 20 minuten. Vreemd genoeg was daar op het vliegveld niets over te vinden. Er stond een vliegtuig van Norwegian dat maar niet vertrok en daarom kwam ons vliegtuig dus pas heel laat aan de gate en vertrokken wij met een uur vertraging. O jee, redden we de volgende vlucht wel?

Ruimte was overigens echt heel krap deze vlucht. Eenmaal geland duurt het een tijd voor je het vliegtuig uit bent en daarna moesten we met een bus van terminal 3 naar terminal 5. Eerst 5 minuten wachten op de bus, dan 10 minuten met de bus, dan weer door de security en al je spullen laten checken. Toen nog rennen naar onze gate die helemaal aan de andere kant zat. Onderweg kwamen we een balie tegen van Virgin, een medewerkster verzekerde ons dat we het zouden halen. Het zou alleen kunnen dat de koffer dan pas later zou komen. Wij rennen, Huub en Derk voor en ik erachteraan met mijn manke hielspoorvoet. Au au au!

Helemaal bezweet kwamen we het vliegtuig in. Maar we hadden het gehaald! We zaten op stoelen met (goddank)extra geboekte beenruimte want als ik de anderen zo zag zitten, was ook dat heel krap. Onderweg kregen we drankjes en eten genoeg en hebben we filmpjes gekeken en wat met de ogen dicht gelegen. Vlucht duurde 7 uur i.p.v. 8 uur dus dat viel weer mee. 

Na het verlaten van het vliegtuig konden we in de rij voor de returning Esta (omdat we al eerder op een esta het land in bent gekomen) om bij een paal de gegevens in te voeren. Je hoeft dan niet meer uren in de rij bij Immigration. Huub was akkoord, Derk en ik kregen een kruis. Hiermee moesen we toch in een rij. Geen idee waarom maar het ging snel. Huub stond al bij de bagage te wachten, al hadden we al verwacht dat de koffers de snelle overstap niet gehaald hadden. Inderdaad geen koffers, erg jammer. Eenmaal bij de Ground Transportation Desk belden we onze shuttleservice. Hij zou ons buiten ophalen bij A. Daarheen gesjokt en hij haalde ons daarop met zijn Lincoln Towncar, een soort kleine limo. We reden door de stad naar ons hotel. Wat een drukte en chaos zeg, ik ben blij dat we niet zelf hoeven te rijden! Uiteindelijk komen we rond middernacht aan in het hotel. Mooi en erg groot is het!
Een week van tevoren heb ik gemaild dat we op onze (goedkoopste geboekte Metro kamer die heel klein zijn op een lage verdieping) graag een ijskastje wilden en nog een extra rollawaybed. Ik dacht: dat past allemaal niet op dat kleine kamertje, dan krijgen we misschien wat groters. Dat was heel slim van mij (jaja ik heb mijn momenten) want we kregen een kamer op de 35e verdieping, exact aan de kant met vol uitzicht op de Empire State Building, als enige kamer op de hele verdieping! Ook is de kamer erg groot! Heerlijk zeg, wat een mazzel! Doodmoe gaan we ons riante bed in van 140 breed p.p. Derk ligt er armoedig bij op zijn 1 persoonsbed. Ach hij zegt ook op de grond te kunnen slapen dus hij is happy! 

5 juli: van Zoetermeer naar Oslo

Na dagen in de hitte wassen, strijken en boodschappen doen en ook nog een verjaardag en bezoek aan (schoon)moeder, is het dan toch de dag van vertrek. De jongens maken samen ontbijt omdat we deze zondag pas tijd hebben voor de vaderdag van Huub na 2 weekends vol verjaardagen. Ik stofzuig het huis nog even en daarna zoeken we de laatste spulletjes bij elkaar zoals alle snoertjes en toilettassen. Daarna maar weer douchen want het is nog steeds 30 graden. Tom heeft vandaag zijn eerste werkdag bij La Place dus hij neemt vast afscheid van ons. Toch altijd een beetje raar om 1 kind achter te laten. Maar hij is oud en wijs genoeg. Tenminste, daar gaan we maar vanuit 🙂

Om 15.30 rijden we dan toch ook maar vast weg. Onderweg even tanken, parkeren bij de gereserveerde P3 en met de shuttle naar Schiphol. Inmiddels is de temperatuur gezakt naar 19 graden, koud! Ik doe toch maar mijn jas aan. Ook begint het te plensen. Lekker dan, sta je dagen in de hitte te strijken en doen, ben je daarmee klaar wordt het koud!

Op Schiphol gaat het snel. Voor 17.00 staan we al voorbij de controles die overigens echt anders gaan dan vroeger. We eten wat en shoppen wat (kopen natuurlijk niks, hopelijk is alles in the USA goedkoper) en dan naar de C11 om te boarden. Het boarden start al te laat, eenmaal in het vliegtuig wordt er verteld dat wij vanwege onweer pas een uur later vertrekken. Veel mensen missen hun aansluiting. Wat ben ik blij dat ik uit angst voor zoiets maar voor de zekerheid al een hotel had geboekt. Vanaf het vliegveld is het 8 minuten lopen naar het Hotel Park Inn Radisson en hier hebben we al 5 maanden geleden een kamer geboekt met extra bed voor Derk. Er is een hele mailwisseling geweest hierover en tegen betaling van 200 NKK was dat mogelijk.

Eenmaal op de kamer; geen extra bed, we bellen naar de frontdesk en de receptioniste geeft aan dat er geen bedden en geen kamers meer zijn en dat we dat ook niet hebben geboekt. Zucht….. Goddank heb ik alles uitgeprint en meegenomen. Huub gaat ermee naar beneden en we krijgen excuses en ze gaan zoeken naar bedden. Het duurt even maar dan komt er een geleend bed van een ander hotel. Ze gaan zorgen dat we een discount krijgen en wij kunnen gaan slapen. Inmiddels is het al 23.30 uur. Hotel is trouwens prachtig en de kamer lekker koel.

17 juli: Dagje Lancaster voor het “Amish” gebied

Om 7.45 maakt Huub mij wakker. Ontbijt is tot 9.00 uur en we moeten alle drie voor die tijd douchen. Douche is keihard en lekker.
Ontbijt is wederom simpel maar doeltreffend. Daarna gaan we terug naar onze kamer. Derk appt met zijn vrienden, ik schrijf het verhaal van gisteren en Huub doet een nog dutje voor hij aan de lange dag begint. Tegen 11.00 uur rijden we uiteindelijk pas weg. Eerst nog langs een Marshalls en dan langs een Walmart in Lancaster voor wat drank en creme van Neutrogena. We lunchen bij Olive Garden. Voor 6.99 krijg je oneindige soep of salade met een lekker broodje. Heerlijk en niet duur! Daarna rijden we naar Intercourse en Bird in Hand

Lunchen bij Olive Garden

Lunchen bij Olive Garden

Idiote plaatsnamen maar dit is waar de Amish wonen. We spotten al snel de karretjes met paarden ervoor. Ze noemen deze buggy’s. Ook de vrouwen met witte mutsjes en de mannen met baarden zijn goed te herkennen. De huizen herken je doordat er geen electriciteitskabels naartoe gaan. In Intercourse zit het Kitchen Kettle Village met (Amish)winkeltjes en restaurants. We kunnen er makkelijk onze auto kwijt en lopen langs de winkeltjes. Het ziet er gezellig uit. Bij the Jam & Relish Kitchen lopen we rond en je kunt er echt van alles proeven. Lekkere aparte dingen maar ja onze koffers mogen max. 23 kg wegen dus we houden ons in. Jammer want bij andere shopjes verkopen ook superleuke zelfgemaakte vogelhuisjes en die spaar ik een soort van. 🙂

Dan is het alweer 15.30 uur en we moeten nog 3 uur rijden naar Washington. Het is druk en we zitten natuurlijk lekker in de spits. Dat is weer even wennen na al die rustige wegen

Amish op het land

Amish op het land

Temperatuur is inmiddels weer opgelopen naar 28 graden. Dat was het gisteren overdag trouwens ook. Nog steeds zonnig, af en toe bewolking maar nog steeds droog. We hebben pluutjes mee maar hebben ze nog niet hoeven gebruiken. (even afkloppen) We zitten nu in de Staat Maryland, We hebben inmiddels New York, Massachusets en Pennsylvania gehad. Misschien nog wel meer, we moeten het eigenlijk eens goed bekijken. Met zo’n TomTom heb je er eigenlijk niet zo’n besef van.
We eten vlak bij het hotel bij een Ruby Tuesday. Derk neemt een dessert en ze komen zich verontschuldigen dat het zo lang duurt. Ze brengen het dan en zeggen dat ze het van de rekening afhalen??? Lang wachten, valt wel mee hoor! Dit zal je toch in Nederland echt niet overkomen!! Maar lekker meegenomen hoor, bedankt!

Dan door naar ons hotel. Ik meld mij aan bij de balie en zeg dat ik 2 reserveringen heb op de naam Wagemaker. De receptionist herhaalt het in het Nederlands en zegt, dat is een Nederlandse naam toch? Verassend! Hij is geboren in Dordrecht en doet de afstudeerstage van Hotelschool Maastricht. Verder praten we in Nederlands. Ik leg uit dat we later nog 1 nacht hebben bijgeboekt vanwege de vroege White House Tour.
Het hotel is erg mooi van binnen. Wel weer 2 doubles en geen queens. Maar niet teveel draaien in bed dan. We gaan bijtijds slapen, morgen gaat de wekker om 5.45!